Yeni bir dizi izlemeye başladım. Kırmızı Oda, siz de duymuşsunuzdur. Oldukça başarılı bir dizi, alışılagelmiş Türk dizilerinden değil.  Zaten Binnur Kaya’yı çok severdim ama dram oynasa  nasıl olurdu hiç düşünmemiştim. Burda da çok güzel oynamış. Konumuz Binnur Kaya değil tabii ki.  Videoyu izlerken YouTube yorumlarına da bir göz attım. Bir kaç kişi, izledikçe derdini anlatmak için bu karakteri bulmak istediğini yazmış. Birisi de toplum olarak sohbet etmeye ne kadar açmışız demiş. Bu yorumlar beni biraz düşündürdü. Gerçekten hayat hikayemizi anlatırken neden bu kadar zorlanıyoruz? Herkes hayat hikayemizi duymayı hak etmiyor, burası net. peki hikayemizi duymayı kimler hak ediyor? Birine içimizi dökerken hangi kriterleri kullanıyoruz?

Ben bir zamandan geçtim ki, tek kriterim hikayemi anlattığım kişilerin yeni tanıştığım kişiler olmasıydı.  Yeni olurlarsa canımı yakamaz, bana acıyamaz sandım.  Halbuki insanların can yakması için sizin hassas noktalarınızı bilmeleri yetiyor.  Ne kadar süredir tanıdıklarının bir önemi olmuyor.

Sohbet sitelerine girerken bir çocuğumuzun amacı da buluyor.  Bizi dinleyecek biri olsun.  Chat sitelerinde sizi dinleseler ne olacak demeyin.  Oluyor işte.  İnsan, duyulmuş hissediyor.  Siz içinizi döküyorsunuz, monitörün öbür tarafındaki ya gerçekten anlıyor ya da anlamış gibi davranıyor. Anlaşıldığınızı düşününce bu insanları sevip onları hayatınızın bir parçası yapmaya başlıyorsunuz.  Bir kez daha sevilesiler mi, değiller mi diye düşünmeden değerli ve kısıtlı olan zamanınızı harcıyorsunuz.  

Mobil iletişim için onca uygulamada, sizin her halinizi bile insanlar varken mobil chat sitelerinde sizin anlattığınız kadarını bilen insanlar oluyor.  Hikayenizi kime anlattığınızı seçmiyorsunuz belki fakat mobil sohbet sitelerinde hikayenizin de sizde bıraktığı izlerin de ne kadarını anlatacağınızı seçebiliyorsunuz. Biraz dürüst biraz da deneyimsizseniz hayatınızı ve kimliğinizi saklamayı akıl edemediğiniz gibi gerek de duymuyorsunuz. Sanırım insanlardan daha çok aradaki monitöre güveniyorsunuz. 

Siz siz olun, aynı hataya düşmeyin.  Görüşlerinizi ve yaşadıklarınızı kiminle paylaşacağınız hakkında kriterleriniz olsun. Hikayenizin aslında ne kadar kıymetli olduğunu idrak ettiğinizde ister istemez içsel bir muhasebe yapacaksınız ve umarım o zaman sizin için iş işten geçmemiş olur.

D.T.